Wereldloos.
Omdat ik tussen haar woorden
mijn eigen stilte ervaren kan.
ik deel je, woord voor woord
alsof ik tussen mijn oren
pijn tot beelden omzetten kan
ze leer koesteren, vergeven
gewoon omdat ik je ken
en als zand tussen vingers
zo kort vasthouden mag
je kleurt mijn ogen blauwer
voert het restje weemoed
tot een glimlach verworden
wanneer ik momenten rek
die je dichter en verder dragen
je zit immers diep in mijn hart
omdat ik je een stukje mij gaf
en jij mij, de wereld.