Altijd vrolijk,
altijd blij,
altijd glinsteren je ogen,
altijd naar mij.
Maar nu niet meer...
Altijd stoeien,
altijd lief,
altijd bedelen om eten,
altijd mijn dief.
Maar nu niet meer...
Nooit meer wandelen door het bos,
nooit meer je liefde,
nooit meer...
Rust zacht,
want wie had het ooit gedacht.
Dat het zo zou aflopen,
je het met de dood moest bekopen.
Je was dan wel niet mijn hond,
maar ik kreeg wel al jou liefde.
Voor altijd in mijn hart.
Dino: 09-01-2009