ik kijk naar buiten naar de donker blauwe lucht
ik denk terug toen we nog samen waren en slaak een zucht
ik voel de pijn van onmacht
diep van binnen branden de vragen die ik jouw wil stellen
maar je wilt me de antwoorden niet meer vertellen
langzaam glijd er een traan over me wang
de onmacht maakt me bang
iedere dag weer die show opstellen dat alles goed met me gaat
maar echt helpen doet het niet
als je naar me kijkt dan zie je 1 homp verdriet.