Omringde cirkel…
Begeef me gedrongen
in een mist van weifel
vaal verlicht
vervaagt mijn weg
muren rijzen
als ze openscheuren
een verdwaalde mij
zonder deuren
Vol raakt de waas
vuur doet me omringen
maar ‘k doof
binnenin
kan mezelf vurig dwingen
een vlam te hervinden
al eindig ‘k gedurig
bij ‘t begin…
Werner Domroese: | Zondag, januari 25, 2009 00:15 |
Cirkel of spiraal? Met kloppend hart gelezen. | |
lommert: | Zaterdag, januari 24, 2009 15:23 |
sterk gedicht...vooral de laatste strofe......achtergrond zo passende erbij...stevige groet willem |
|
Dwaallicht: | Zaterdag, januari 24, 2009 12:58 |
Droefmooi schrijven xavion... niet gemakkelijk he! Lieve liefs van mij |
|
nana: | Zaterdag, januari 24, 2009 11:03 |
ja wat paul zegt.. hoe jij dat doet met verloop van kleuren in je letters.. en ook je achtergrond, alles klopt.. ik beleef het mee als ik het lees. Ware kunst wat jij doet prachtige tekst, droef maar toch sterk ;) liefs nana |
|
Artifex: | Vrijdag, januari 23, 2009 22:45 |
Erg mooi neergezet, het feit dat er een begin is, is het bewijs dat de cirkel niet dicht is... Liefs, Artifex. |
|
Elenore De Groote: | Vrijdag, januari 23, 2009 22:22 |
Mooie poëzie. | |
kerima ellouise: | Vrijdag, januari 23, 2009 21:57 |
zo graag uit die cirkel van verdwalen en verdriet stappen, de kracht vinden maar telkens weer dat stapje terug naar de innercirkel... heel mooi dit gevoel neergezet! liefs kerima ellouise |
|
Paul de Bruyn: | Vrijdag, januari 23, 2009 21:38 |
''t Gedicht lijkt te doven en dan herwint het in kracht.. Warme groet, Paul |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2009 | ||
Thema's: |