Hoe het leven het ook voor elkaar kreeg
Om van jou een vrouw te maken, ergens binnenin jou
Schuilt het gestorven kind dat je ooit was. Ik zie haar lach
Wanneer ik met een blik vol onvermogen, in jouw
ogen vol hoop en verwachting verdrink. Hoe het voelt
Om een bloem weer leven in te blazen. Ze speelt, en
Ze draalt. Ze lacht in mijn traan. Een streling die langs
Mijn wang loopt, om op mijn lippen te vergaan. Daar
Proef ik de smaak van jouw leven. Zeg me
Dat je dat kind binnenin je zal koesteren. Beloof me dat
Je nooit helemaal volwassen wordt. Misschien dat dit
Kind ooit de veruiterlijking van onze liefde wordt.