Je probeert te begrijpen, waarom ik je heb verlaten
Je zit alleen thuis, en er is iets wat knapt
Maar hoe kun je zoiets begrijpen?
Als je de wereld waarin je leeft niet snapt?
Gevangen in je eigen wereld
Grote muren eromheen gebouwd
Zal iemand daar ooit doorheen breken?
Zal het dan de persoon zijn die jij eindelijk vertrouwd?
Waar ben je bang voor, waar loop je voor weg?
Wat hield je tegen mijn lief, mijn schat
Is het mijn diepe liefde die je onzeker maakte?
Je hoefde je niet te bewijzen, ik weet wie je bent, wat ik had…
Vroeg ik zoveel van je? Nee, ik denk het niet
Je was blijkbaar nog niet klaar voor mij in je leven
Pas als jij je open durft te stellen
Zal je begrijpen wat liefde inhoud, en gaan geven
Voor ons is het te laat, er is geen ‘ons’ meer
Met pijn in mijn hart laat ik je gaan
Mijn vechtlust heeft zijn breekpunt bereikt
En diep in mijn hart weet ik, ik doe hier goed aan
Ga je eigen weg nu maar mijn lief
Doe je dingen die jou gelukkig maken
Maar vergeet nooit wie ik ben
Diegene die jouw hart heeft weten te raken
Boosheid is verdwenen, vervangen door medelijden
Het had zo mooi kunnen zijn, een ‘wij’
Jij bent degene die over zal blijven
Want je kiest altijd voor de ‘jij’