Ik voer geen maskerade, ben mezelf
het dragen van mijn pantser moe
beschermer van zwakke plek
drukkend op mijn kloppende borst
Vanavond ontkleed ik mij
wellicht blijf ik zelf nakend
herlaadt het maanlicht
mijn koude lichaam, denkend
Wetend dat ik naar morgen ren
heuvels op rollend naar beneden
hand in hand met mijn kind, lachend
rechtstreeks de zon in
isolina: | Zondag, januari 18, 2009 15:49 |
ooo zo mooi dit, de zon lachend tegemoet samen met je kind prachtig , wat zal je kind later blij zijn met dit gedicht, deze belofte !!! liefs maria (Isolina) | |
L.Bert: | Zondag, januari 18, 2009 14:02 |
Een prachtig gedicht! | |
Hazen: | Zondag, januari 18, 2009 13:24 |
Mooi deze belofte! Liefs, |
|
Werner Domroese: | Zondag, januari 18, 2009 03:22 |
Wel even een beschermingsfactor toevoegen dan he, de zon kan ook verbranden! :) | |
lexx: | Zondag, januari 18, 2009 03:14 |
heel mooi. ontroerend zowaar. (en dan nu weer de komische noot) ik draag een borstplaat van Zeus, maar niet heus. ik, alexander de grote, ik. :) |
|
johandedichter: | Zondag, januari 18, 2009 01:04 |
semara wat een schittrende poezie pen je hier neer wellterusten voor straks gr johan |
|
Auteur: semara | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 januari 2009 | ||
Thema's: |