Ik heb een muur om mij heen gebouwd.
Elke steen staat voor iets,
Voor mijn verdriet,
Voor mijn woede,
Voor mijn geheimen,
Voor mijn liefde voor jou,
Voor al mijn angsten die ik heb.
Die elke dag terug keren.
Mensen zeggen, dat ik positief op het leven kijk.
Maar diep van binnen doe ik dat niet.
Dan huil ik van verdriet,
De woede die in mij blijft woelen,
De angst die er in blijft zitten,
Diep van binnen ben ik onzeker.
Elke dag heb ik die muur.
Om mijn gevoelens heen.
Ik heb geheimen,
Bijna niemand kent ze,
Ik wil ze uiten.
Maar ze zijn te zwaar voor mij.
Om alles in 1 keer te uiten.
Ik ben bang dat ze me uitlachen.
Om het geen wat ik zeg,
Die angst zal altijd bij mij blijven.
Word vaak niet serieus genomen als ik het vertel.
Daarom hou ik mijn geheimen geheim.
Niemand mag ze weten,
Omdat ik bang ben.
Ik probeer het te delen, te vertellen.
Dat gaat met moeite.
Heb ze nog lang niet allemaal verteld.
Hoe graag ik het zou willen.
Had een klein begin gemaakt.
Het ging toen fout,
Toen luisterde ik alleen maar.
Ik vertelde niks omdat ik die angst heb,
Waar ik elke keer mee geconfronteerd mee word.
Ik wil alles vertellen.
Zolang ik een luisterend oor heb
En die begrip en geduld heeft.
Alles komt er uit,
Maar niet te snel.
Alles komt op z’n tijd.
Ik had iemand gevonden waar ik van hou en die naar mij luisterde,
Ben diegene door mijn toedoen verloren,
Word er elke dag mee gekweld.
Waarom heb ik dat gedaan.
Hem van mij afgestoten.