DE WEG TERUG
Jaren lopen met rook om je hoofd
je ziet niets meer
je hoort niets meer
en je voelt niets meer.
Alleen bestaan voor jezelf
Altijd in 'n kramp
en in gevecht
om te obverleven.
Mezelf niet zijn,
op zielen trappen
en zelf vermorzeld worden
tussen je eigen twijfels.
Eenzaamheid, verbittering en hardheid
worden gemeengoed iedere dag.
Van 'n lach schrik ik op
en als iemand aardig is kruip ik in m'n schulp.
Maar langzaam ben ik omhoog gekropen
drie treetjes omhoog
en weer twee omlaag
maar altijd een winst.
Maar nog steeds
zonder liefde en warmte
op pure overlevingskracht
kruip ik verder omhoog.
He, meid, bedankt voor je uitgestoken hand.
Jij hebt je niet omgedraaid
jij hebt me niet uitgelachen
jij neemt me serieus
en jij stelt je open voor mij!.
Nieuwe kracht in m'n leven
er is nog zoveel te doen
Ik heb ook veel te geven
houd je hand maar eens op
en stel je geest voor me open.
Misschien later in het leven
na 'n tijd van wederzijdse verkenning
gaat het over in
wederzijdse erkenning.
Twee kronkelpaadjes die al slingerend
hun weg zoeken door de wereld
En eens komen ze samen
om door te gaan
als snelweg naar de hemel....
David S, najaar 2000, opgedragen aan LK.