Lieve mama,
Waarom ben je zo veranderd,
waarom is er niks tegen te doen?
Ik schaam me heel erg voor je,
Was het maar zoals toen.
Ik ben heel erg bang dat je uitvalt of rare dingen verteld aan andere,
waarom dringt het niet tot je door,
en waarom moet het nou zo veranderen,
waarom is mijn leven gewoon niet normaal?
Er is elke keer wel wat,
Gelukkig ben ik niet zo negatief,
maar ik ben het gewoon helemaal zat!

voor jou gevoel ben je niet gek,
waarom zou je medicijnen nemen als het écht is wat je denkt,
als je denkt dat je gelijk heb,
ja maakt alles kapot,
je denkt dat meerdere mensen er van weten,
Over het zogenaamde 'psychebeleid' en het hele complot.
'Ze willen me voor gek verklaren' dat is altijd wat je zegt,
maar nu ben je ook wel doorgedraait, en dat is nu ook wel echt,

Ik vroeg altijd of je het me wilde vertellen wat er is,
vertellen wat er nou allemaal mis is,
maar vertellen doe je niet, je draait er om heen,
en je begint gelijk een nieuw verhaal meteen,

alsof dit een soort film is,
het doet me ongelovelijk veel pijn,
kon je maar voor reden vatbaar zijn,
En wat mij echt bezeerd,
is dat je over me heen praat,
en dat je me negeerd,

en mijn vragen niet beantwoord,
kknou toch op,
ik word hier agressief van,
ik word hier ook gek van in mijn kop,
Niemand ziet hoe moeilijk het is,
We hadden een hele goede band,
die band is nu zo goed als kapot,
waar ik jou de schuld van geef,
maar dat komt door jou complot,
en in die wereld waarin jijzelf leeft,
Ik weet dat niks zin heeft,
en sta hier machteloos,
mensen zeggen dat ik wat moet doen maar zelf doen ze niks,
en dat maakt me dan alleen nog maar meer boos,

je heb ook geen antwoord op de vragen die ik stel,
die verwarde verhalen van je, die weet ik nu wel!
Hou gewoon een keer je mond!!
Sorry voor die keer dat ik je duwde op de grond,
Sorry voor die keer dat ik het glas brak,
Sorry voor die keer dat ik je sloeg,
Sorry dat ik mezelf soms niet kon beheersen
maar het leek wel alsof je er om vroeg,

Ik zei eerst dat je gek in je hoofd was,
en een psychose had, maar volgens jou had ik die zelf, na al die energie wat ik gaf,
toen brak der iets in mij, en sluit ik me sindsdien maar van je af,
& gaf je weer dat complot de schuld,
dat het complot ons uit elkaar wilde hebben,
maar ik weet dat je lult,
er kwam straling uit de muur,
we werden afgeluisterd, op ten duur,
en er was ook sprake van gegluur,
je maakt je eigen leven helemaal zuur,


jij bent overal en nergens van overtuigd,
complotten en dingen die niet mogelijk zijn,
dat zuigt,
al die ruzies geschreeuw,
niks heeft zin, je wordt alleen maar bozer en gekker,
je draait door, zeg maar dag tegen ons gezin!
het is heel moeilijk om je moeder opeens zo zien te veranderen,
goh wat is het leven een feest,
dit zie ik niet bij andere,
in manipuleren ben je altijd wel goed geweest,
& met deze k*t ziekte is dat nog erger geworden
en je hoorde dingen die andere niet hoorden,
Ik kan amper meer met je praten, waarom is deze ziekte jou komen aan waaien,
nazoveel te hebben meegemaakt ben je gewoon aan het doordraaien,

Het is moeilijk te geloven, ik word er gek van,
dat ik nooit meer door deze k*t ziekte, mijn oude mam terug krijgen kan.

En je doet de was en kookt nog voor ons twee,
dus niet dat je mij en jezelf verwaarloosd,
maar als die andere helft van je los komt heb ik er gewoon moeite mee,

Ik kan je wel haten, ik moet mezelf in houden,
en de dingen zoals ze zijn maar laten,
maar ja het is moeilijk, ik moet me rug maar naar je omkeren,
ik haat je ziekte,
Ik kan dit moeilijk accepteren,
Ik kan moeilijk onderscheid houden van jou en je ziekte omdat jij het bent,
Omdat ik vroeger je anders was gewent, en je anders heb gekent,
dus eigenlijk is het de ziekte die ik haten moet,
sorry maar ik kan dat niet zo goed.