Het mag dan raar zijn
woorden
het lopen
de dagen
Het is dan wel duidelijk
het leven
wij
de daden
Het mag dan wel voldoening geven
maar het is niet genoeg
Hopeloze verliefdheid
het dragen
laten vallen
tillen tot de wolken
Je mag dan wel nuchter zijn
jij, jou, uw leven
uitzetten van gevoel
maar dat van mij slaat op hol
We kunnen dan wel goed praten
maar de woorden zijn versleten
en tevredenheid
omdat ik niet beter zou weten
Ik zou je nooit meer zien
maar verlangen kan krimpen
en het vergeten
zal toeslaan
Stel ik kan het aan
ik kan mijn liefde
voor jou weerstaan
Stel, dan zou ik
op grote voeten rennen
ver ver ver bij jou vandaan