Lelijk kaatst het beeld van die jongen me in mijn ogen
Waarschijnlijk zal ik hem dan ook wel nooit echt mogen
Ik weet dat ik hem onmogelijk alles kwalijk mag nemen
Maar zo zie ik hem nu eenmaal met al z'n zorgen en problemen
Niks wat ie doet lijkt van enigerlei waarde
Gewoon een vreemde, met een zinloos bestaan, op deze aarde
Hoe hij vroeger was, maar ook hoe hij nu geworden is
Wanneer ik hem even aankijk, zie ik meteen weer wat ik mis
Gelukkig zie ik hem nu niet zoveel meer
Vaak blijft het zelfs bij een enkele keer
In de regel kijk ik hem dan ook maar heel eventjes aan
En altijd volgt oogcontact, waarna we roerloos blijven staan
Wanneer ik hem dan snel weer wil verlaten
Merkt ie dat aan me, dat heeft ie meteen in de gaten
Hij volgt me dan ook altijd precies tot aan de rand
Dan is hij plots verdwenen, reflecties bestaat inmmers niet....op de gewone wand....
-I've always known the mirror never lies-