Moeite met vertrouwen, daar heb ik inderdaad last van ja
volgens jullie moet ik erdoorheen kijken en is het de bedoeling dat ik voor dingen opensta
dat het niet makkelijk is denken jullie te weten
maar dingen die gebeurt zijn kan ik niet vergeten
ik kan mijn gevoel niet uitschakelen
komt een situatie mij bekent voor, komen herinneringen weer oprakelen
als mijn gevoel zegt dat het niet goed zit
dan blijft het bij me knagen alsof het in me vastzit
ik kan dat gevoel niet meer negeren
want uiteindelijk zal het als waarheid bij me terugkeren
vertrouwen en teleurgesteld worden, ik heb het al zo vaak meegemaakt
mensen vertrouwen op hun woord terwijl dat sterke gevoel achter in mijn hoofd knaagt
mensen werden door mij gelooft wanneer ze zeiden dat ik ze niet over een kam mag scheren
en dat niet iedereen hetzelfde is en dat ik gewoon moet blijven proberen
aan mezelf getwijfeld, heeft ze dan toch gelijk?
Ze zal toch niet zo glashard tegen me kunnen liegen terwijl ik haar gewoon aankijk?
Nee dat kan niet dus het zal inderdaad wel aan mij liggen, toch?
Het knagende gevoel dat ik had, het bleef genegeerd, ik was fout maar uiteindelijk kwam de waarheid alsnog
stom stom, ja dat is wat ik toen ook dacht
eigenlijk altijd al geweten en toch komt het ergens ook onverwacht
wanneer kun je nu iemand wel of juist niet vertrouwen
moet je gewoon accepteren dat je geschaad kunt worden in je zelfvertrouwen
of moet je toch maar vertrouwen op je gevoel
met het risico dat jij achterblijft met een schuldgevoel
want diegene is er echt van overtuigt dat zij de waarheid spreekt
niet wetend dat het de onduidelijkheid is wat jou opbreekt
keuzes maken met gevolg dat je mensen kwijtraakt
zij willen geen vriendin die hen niet vertrouwt en dus zijn ze afgehaakt
of het de goede keuze was daar zul je nooit meer achter komen
was het de juiste keuze of heb je jezelf juist een hele mooie vriendschap ontnomen