~De juiste stap~
Als ik - in mijn heldere momenten -
zie dat ik weg moet
van waar ik me genesteld heb,
probeer ik weg te rennen.
Vergetend dat ik
veel te wankel op mijn benen sta
en niet zoveel stappen
achter elkaar kan zetten.
Dus het volgende heldere moment
pak ik het voorzichtiger aan.
Bang om - net als de vorige keer -
harder te lopen dan ik kan;
Ik zet een wankel stapje
in de richting die ik juist acht.
Mensen om me heen zien het niet,
verlangen een veel grotere stap.
Angstig ze teleur te stellen
probeer ik te gehoorzamen
maar ik val
en ben de hoop al weer verloren.
Nu wil ik heel graag
weer een stap gaan zetten.
Maar nu de juiste stap
in de juiste richting.
Zonder het risico te lopen
in een kuil te stappen
en wéér beroofd te worden.
Beroofd...
van mijn hoop