hard geschreeuw, heen en weer
heftige emoties, ze gingen zo tekeer
glazen werden gegooid, stoelen omver getrapt
maar geen mens die de ruzie afkapt

spugen in elkaars gezichten
niet wetende wat ze bij dat kleine meisje aanrichtte
die geen idee had wat ze op dat moment meemaakte
niet door hebbende dat het haar ook raakte

niet wetende dat het slecht was om te zien voor dat meisje, nog zo klein
niet bij nagedacht dat het haar zou beïnvloedende in haar verdere levenslijn
haar moeders gezicht afvegen van het bloed
vast niet gedacht wat je haar daarmee aandoet

dat het geen gezonde situatie was, wisten jullie dat niet?
zagen jullie door al jullie haat door dan niet haar verdriet
haar eigen moeder het huis uit moeten werken omdat het anders op erger zou uitlopen
en het enigste wat zij kon doen was hopen

hopen dat papa maar naar bed zou gaan
hopen dat het niet zou misgaan
hopen dat mama weg zou blijven
haar gevoel op dat moment, valt niet te beschrijven

de pijn en het verdriet, dat zag niemand
niemand heeft haar ooit begrepen, ze zagen niet haar binnenkant

niemand heeft ooit stil gestaan bij het gevoel dat ze toen had
niemand had door dat het haar allemaal te hoog zat

niemand weet dat ze die momenten nog steeds voor zich ziet
niemand weet dat die momenten er voor zorgde dat het spontane haar lichaam verliet

niemand weet wat er op dit moment in haar omgaat
er is dan ook niemand die ziet dat het met haar op dit moment gruwelijk misgaat