Ik.
Vroeger al stond ik alleen,
maar eindelijk had ik een arm om me heen.
Maar dit heb ik nog nooit meegemaakt,
want jij was degene die me had geraakt.
Toen jij in mijn leven kwam,
degene voor wie ik klaarkwam.
Begon te veranderen,
en luisterde niet naar anderen.
Alleen jij was belangrijk voor mij,
jij maakte me weer blij.
Me leven had weer zin,
droomde zelfs van een gezin.
Maar iedere keer weer,
doet mijn hart weer zeer.
Lijkt net of ik geen geluk mag hebben,
en iemand die ik kan liefhebben.
Waar is het misgegaan,
waarom moet ik nu alleen staan.
Mijn hart doet pijn,
want ik mis de tijden.
Begin me af te vragen,
moet de pijn iedere dag weer dragen.
Hoe lang hou ik dit nog vol,
en waar doe ik het voor.
Blijf maar doorgaan,
omdat er mensen zijn die me bijstaan.
Dus voor hen blijf ik strijden,
tot de dood ons zal scheiden.