De rode kleur,
van de druppels op de grond.
Breng een vinger naar m'n mond,
het is dus waar, ze is niet meer.
De starende ogen,
zo heeft ze het gewild.
Het verdriet werd nooit gestild,
ze heeft voor zichzelf gekozen.
De grauwe lichaamskleur,
ze wilde nooit meer opstaan.
Daarom is ze ook gegaan,
het werd allemaal teveel.
De modder op haar kleren,
geen droevig, mooi vertrek.
Daarom koos ze ook deze plek,
ze heeft zich van het leven beroofd.
2/10/'08