Liede wat is nu liefde.
Liefde wordt je als kind al gegeven.
Maar waarom heb ik het nooit mogen beleven.
Als kind al zo druk,veel geslagen het deed me pijn.
Liefde wat is nu liefde.
Mijn moeder overleed toen ik 15 werd.
Als kind nog zo jong en onbegrijpelijk
Ik had je nodig waarom had dit zo moeten zijn.
Ik zag je liggen, ogen dicht
Ik streelde je over je wang die was koud.
Ik zei zachtjes,als ik dit geweten had,
Was ik nooit zo druk en stout
Liefde wat is nu liefde
Het leven ging verder
Als jongen van 15 zo druk en onrekenbaar.
In 1 klap zelfstandig en rustig
Ik kende mezelf niet eens meer,
ow wat miste ik haar.
Mijn vader is geen prater
Als ik vroeger thuis kwam van school,
deed ik de huishouding
Wilde helpen,wilde niemand teleurstellen
ook al was ik savonds afgezonderd op mijn kleine kamer.
Liefde gaf ik,kon ik dat maar aan mijn moeder vertellen.
Na veel alleen te zijn geweest afgezondert,
Leerde ik een meid kennen.
Ze was lief,
ze maakte me wakker uit mijn roes.
Ik begon te leven,
Ik had liefde,
Daar begon ik aan te wennen.
Maar waarom moest het 5jaar later stuk gaan,
Ik gaf veel liefde omdat ik het nooit gekent had,
Was ik niet goed genoeg.
Er kwam een ander in je leven.
Die blijkbaar meer had dan ik,
Jij wilde me niet begrijpen.
ik gaf je veel liefde,
maar je zag het niet.
S'nachts als je zat te internetten,
Huilde ik uit pijn en verlangen.
Een beetje warmte en steun,
Ik had het nodig.
Een half jaar later.
Jij was vertrokken ik moest verder,
Verslagen en alleen in een koud kil huis.
Mijn leven was omgedraaid.
Ik at niet laat staan slapen,
Puur uit verslagenheid.
alles wat ik in mij had,
heb ik gegeven.
Maar je zag het niet,
Ik was verslagen en geestelijk kapot.
uit wanhoop schreeuwend naar jou.
Ik miste je, je liefde.
Enigste wat ik nog kon was beven.
Na veel rustgevers te hebben geslikt.
en de dingen op een rij te hebben gezet,
van verleden en heden.
leerde ik een leuke meid kennen.
Ze gaf me liefde,
ze haalde me uit die put.
Ik gaf alles wat ik kon,
liefde en warmte.
We deden veel met elkaar,
In het begin was het toch even aan elkaar wennen.
Ik was wat onzeker of ik het goed deed,
Maar het mocht niet baten.
Het liep stuk waarom.
Alles wat ik gaf,
wat ik nooit heb gekent gaf ik.
Maar jij wilde niet praten,
kwam snachts thuis,
Je was blijven hangen bij een ex.
Is dit normaal waarom ben ik weer terug bij af.
Het intereseerde je geen moer.
Je ging je eigen weg,
Je liet me achter.
Ik schreeuwde het uit van pijn,
Storte in van woede en verslagenheid.
Ik kreeg bijna geen lucht,
Waarom mocht ik niet mijn leven bij je zijn.
Snachts 2:30 ging je weg.
Omdat ik mezelf niets wilde aandoen,
Belde ik mijn broer.
Die kwam uit liefde en bezordheid,
Hij gaf me steun en bij hem kon ik mijn verhaal kwijt.
Ik wilde naar mijn moeder toe,
Misschien kon zij zien hoeveel ik gaf om een ander,
Wat ik nooit gekregen had.
Een paar dagen later,
moeder ik stond bij je graf.
Met een bos rozen uit liefde,
huilend van pijn en verlangen naar jou,
Was jij er nog maar dan zul jij me begrijpen.
Wat ik heb gedaan uit liefde,
Maar het mocht niet baten.
Ik zit weer alleen,
Ik kom vanzelf de ware tegen.
die me begrijpt,
en waar ik altijd van houd.
Groningen Frank 22
(vanaf 1997 tot heden)