soms,
als ik je stiekum even peil,
ik naar je kijken kan,
zonder dat jij het ziet,
dan denk ik,
achter dat opgesmukte gezichtje,
achter die arrogante houding,
de persoon die zo graag gezien wil worden,
geaccepteerd worden zoals je bent,
je je ding kan zou kunnen doen,
zonder commentaar.
wat heb jij enorm veel verdriet.
wat verlang je naar wat warmte,
wat zou je graag heel even nog klein willen zijn,
even wegkruipen in liefdevolle armen,
even niet die harte-pijn.
ik zou je een advies willen geven,
wees toch wie je bent,
laat zien wie je bent, wat jij wilt,
dan heb je die maskers niet nodig
om ''mooi'' te kunnen zijn.
en zul je als echt worden erkent.
nee, ik weet het,
t'zal niet gemakkelijk zijn,
toch wil ik je laten weten,
dat ik van je hou,
al blijf je zoals nu,
het boeit mij niet,
jij hoort bij mij.