Waarom maan en sterren bestaan
Tranen rollen stil
over mijn wangen
schitterend en klein
mijn kristallen sterren
en het lichtschijnsel
van de volle maan
mijn openbare tempel
weerspiegeld zich
zo ademt hij diep
witte blossen uit
wanneer de hemel al
stilaan gitzwart kleurt
kristallen pareltjes
breekbaar en frĂȘle
een grote paradoxt
egenover het lichtschijnsel
van de volle maan
die de aarde omarmt
en het sterrenschijnsel
in volle glorie, laat vervagen
ik ben niet meer geboeid
in de kracht van de tempel
die mijn tranen
nimmer drogen kan
ik geef enkel om mijn sterren
die me altijd weten te troosten
mijn kristallen, mijn sterren
zullen paraderen aan de hemel
voor eeuwig en altijd
tegenover zijn paradox
de tempel der openbaarheid
de maan, la lune