vaak vraag ik mezelf af wat de zin van het leven is..
Waarom ik me zo alleen voel en wat het is dat ik mis..
Ik blijf dan denken, tot er iemand is die mij wakker schud..
Die van mij houd en ervoor zorgt dat ik mijn leven goed benut,
Maar hoe ik ook blijf hopen, die gene is er niet en die zaler ook niet komen..
Ik moet zelf iets doen, maar het enige wat ik kan is zielig blijven dromen.
Dromen van de toekomst die niet bestaat, dromen van liefde terwijl ik mezelf haat.
Ik ben nu op een punt dat ik iets moet doen..
Het zou het een stuk makkelijker maken als ik niet steeds geconfronteert werd met toen..
Het leven is moeilijk en dat had ik niet verwacht..
Van binnen schreeuw ik het uit, maar iedereen denkt dat ik oprecht lach..
Niemand verlost mij en niemand zorgt ervoor dat ik me bedaar..
En hoe je het ook went of keert, ze doet me denken aan haar.
Het meisje dat ik vroeger was, met al haar kracht en haar geweten,
Zij ging zelf op de wereld af, zij kon dat! zij was het en iedereen moest dat weten!
Ik hoop dat ze verdwaald is, en weer terugkomt bij mij..
Het meisje waar ik me goed bij voel, die mij motiveert..ja dat is zij.
Soms laat ze nog weleens wat van zich horen..
Maar lang duurt dat niet.
Dan verstopt ze zich omdat de realiteit te moeilijk is, en alles begint dan weer van voren.
Als ik slaap dan droom ik over haar..
En dan zegt ze dat ze me haat, en dat ze het vreselijk vind dat ik haar steeds verlaat..
Lieve lieve zij.. ik wil haar zo graag zoeken..maar het lukt niet en dat ligt aan mij..
Ik heb het aan iedereen gevraagd, maar mensen vinden het raar..
Ze zeggen dat ik me moet vermannen..dus dan doe ik dat maar..
Maar met het geweten in mijn achterhoofd dat ik niet weet wie ik ben..
En mezelf afvraag of ik mijn vrienden wel ken..
Iedere dag opnieuw, weet ik dat ik het allermooiste ben verloren..
En iedere dag opnieuw vraag ik mezelf af waarom dat meisje is geboren..