Stilte voor de storm.
Ik verbiedt je stil te gaan staan, omdat tijd oneindig is en in haar zorgen slechts ons in verwarring mee laat gaan terug, omdat de zorgen die we hebben enkel voortkomen uit onszelf en ons gedachtengoed. Waarmee we nimmer zullen overheersen over de stilte voor de storm, want het oog zal ons altijd raken, diep in ons hart.
Omdat wij niet langer zijn wie we horen te zijn, en slechts op weg zullen blijven naar ons zijn. Omdat dat de enige weg is die we kunnen volgen, en jou ernaast. Jouw pad kruist het mijne niet, maar loopt evenwijdig hieraan, omdat mijn pijn de jouwe zal herkennen en zal genezen, omdat ik weet hoe je de juiste stappen zetten zal.
Het sturen en begeleiden vergt minder energie dan het verwerken, en die stappen worden onderhuids gelijdelijk gezet. Daar we allen pijn kennen en ervaren, maar ons er te weinig aan overgeven, het te weinig als tweede huid laten functioneren. Het te weinig omhelzen zodat het kan verdwijnen in het licht, want wij zijn niets meer en minder dan licht in een donker bestaan.
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 08 november 2008 | ||
Thema's: |