Ik weet niet wat het is,
steeds als ik aan je denk
weet ik dat het zo gewoon beter is.
maar toch op sommige momenten mis ik je zo
en komt er een gevoel van jaloezie in me op.
Ik weet dat jij het leuk hebt met al je meisjes
maar ik kom er steeds weer achter dat ik je nodig heb.
Je positieve kanten, de goede dingen uit je karakter,
maar het moment daarna dringt het tot me door dat je zo gemeen tegen me kon zijn. Hoe je speelde met mijn gevoelens.
Hoe jij mij keer op keer en goed gevoel gaf, maar me achteraf als een blok liet vallen.
Ik wil niet meer van je houden en ik wil niks meer voor je voelen, maar jij neemt mijn gevoelens in bescherming en laat me merken dat ik toch nog van je kan houden.
Heel even doe je alsof je al die tijd netzoveel van me hebt gehouden tot je me weer laat vallen voor 10 anderen en ik opeens niet meer besta, ik wil dit niet meer maar toch ben ik er mee bezig keer op keer.
'ik wil jou en jij wil mij, maar toch zijn we allebei vrij'