mijn gedachten zijn weg, ver weg van de bewoonde wereld,
mijn gevoel is weg, weg uit mijn lichaam,
mijn ziel is leeg, leeg van binnen, en erg eenzaam.
ik ken geen liefde, geen liefde om me heen,
ik wou dat ik van top tot teen, van deze bewoonde wereld verdween,
ik voel me al heel erg lang alleen,
ook al zijn mijn vrienden altijd om me heen,
sociale contacten maken dat gaat bij mij heel erg snel,
maar zodra ze mijn hulp nodig hebben, dan wordt het voor mij weer een hel,
want ik neem alle zorgen wat zij dragen over, en ik moet leren om dat gewoon niet meer te doen,
maar ja mijn gevoel zegt dat ik het gewoon moet doen,
ze zeggen altijd dat je je hart moet volgen, maar wat nou als je hart in de war is,
wat voor risico`s krijg je dan en wat zijn daarvan de gevolgen??
wat is mijn doel waar moet ik naar streven,
het enige wat ik gedaan heb is dit gedicht geschreven.
is dit mijn straf? verdien ik dit,
vroeger was ik een meisje vol met pit!
maar nu niet meer, mijn wereld lijkt nu achteruit te gaan,
ik kan het gewoon niet meer aan.
Einde!