Bij de zon die ondergaat
Sta je kwaad
Aan de waterkant
De grens tussen zee en land
De grens tussen leven en dood
Hou je, je groot
Wil je, je niet laten kennen
Maar ook niet aan een nieuw leven wennen
Wil je niet meer verder gaan
Maar je zal zoveel mensen in de kou laten staan
Een pijn die niet stilt
Hoe hard je ook gilt
Niemand lijkt je te horen
Je voelt je verloren
Alles wat je had opgebouwd
Leek allemaal zo vertrouwd
Alles valt in scherven op de grond
En kom je zwaar gewond
Uit de strijd
En ook al ben je de weg kwijt
Ben je niet alleen
Hou vol, kijk naar de toekomst
Ooit zal de zon schijnen