Ik heb niemand nodig om sterk te zijn
Helemaal niemand dingen zoals pijn
en verdriet dat zijn dingen die ik niet meer zie
Ik zorg voor me eigen problemen daar heb ik niemand bij nodig
maar toch diep in me hart weet ik dat het zo niet mag
maar het intresseerd me niet ik leef me eigen leven
desnoods alleen zonder vrienden of familie om me heen
niemand helemaal niemand heb ik nodig om te sterven
maar toch besef ik dat stijd betekend eenzaamheid
ooit in een andere tijd was ik gelukkig en blij
maar lachen zit er voor mij niet meer in tranen van verdriet
en woorden van pijn niets kan mij nu nog helpen
waarom is het zover gekomen en ben ik zover gegaan
zover gegaan naar de grens van mezelf heb ik niet genoeg gezocht?
moet ik verder gaan haal ik het uitsterste uitmezelf
of blijf ik hier zitten en zeg ik voor eeuwig vaarwel?
zullen dit mijn laatste woorden zijn?
zal ik voor eeuwig vergaan in verdriet en pijn?
zoveel vragen in het leven maar geen 1 is ooit onbeandwoord gebleven
diep in me hart denk ik altijd niemand geeft om mij
is dat ook zo? zal niemand me missen of doet het ze pijn?
...