Ik kan het wel uitschreeuwen,
maar niemand die mij toch hoort.
Het wordt niet gezien of opgemerkt,
dat ik verdrink in mijn eenzaamheid.
Iedere dag heb ik weer hoop,
hoop op die arm om mij heen.
Die ene persoon die mij die liefde geeft,
en mijn leven aanvult.
Aanvult op al het moois wat ik al bezit,
maar het lijkt nog niet te mogen.
Ergens is mijn pad al bepaald,
en deze is niet te sturen.
Als de tijd daar is zullen mijn wensen uitkomen,
en tot die tijd zal ik eenzaam zijn.
Yellow: | Dinsdag, augustus 26, 2008 15:28 |
Bekijk het anders, als het nu slecht is, kan het alleen maar beter worden, sterkte, Y. |
|
Auteur: honouring | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 26 augustus 2008 | ||
Thema's: |