de puzzelstukjes
de vallen voor mij neer
en de aarde neemt ze tot haar
voor ik kan zien waar ze behoren
de zoektocht van gisteren
heeft mij hier gebracht
in de velden van vergetelheid
flarden vervliegen
gisteren lijkt zo ver weg
de kiezels op mijn pad
ketsen tegen elkaar
onder het gewicht van mijn lichaam
gebukt onder lasten
die ik al te lang draag
de avond zal vallen
het rood siert de lucht
en ik weet dat vandaag
me minder heeft gebracht
dan de horizon voor me in petto heeft
en eens loop ik met opgeheven hoofd
naar morgen en de dagen erna
al duurt deze nacht me nog veel te lang
gelukkig flonkeren de sterren