Zo dichtbij en toch...
zover weg.
Het lijkt
een kwestie van uren.
Tot morgen
kan nooit lang meer duren.
En als de avond valt
zijn plannen al gesmeed
voor morgen.
De nacht gaat in
onwetend
in slaap.
We dromen over morgen.
Leuke dingen.
Grote dromen
waarvan je zeker weet
dat ze ooit komen.
Een uitgestippeld pad.
En dan.........
ineens
dan is het morgen.
Veel sneller dan je had gedacht.
Een onverwachte morgen.
Een morgen
die nog niet bestond.
De tijd tekort
voor al je plannen.
Je dromen
nog niet uitgedroomd.
De schrik...
Het onverwachte..
Zoveel nog niet gedaan.
Je dacht
dat je tot morgen
wel kon wachten.
En nu
nu is het je ontgaan.
Want morgen...
Morgen kan alles anders zijn.
Francien Nijkamp
Dit gedicht heb ik al in de jaren 80 geschreven. Mijn zusje verongelukte en daar waren we behoorlijk van ondersteboven..Nu vragen mensen of ze het mogen gebruiken en soms ongevraagd plaatsen ze het. Zet je even mijn naam erbij?