*** Waarom,***
Waarom ben ik zou verliefd op jou,
waarom is het dat ik van je hou.
Ik heb zoveel verdriet door jou,
mijn gedachten zeggen; bekijk het maar ik breek met je,
Ik heb geen vertrouwen meer in jou of jou liefde.
Mijn gevoel weet van te voren al of je wel of niet komt,
ik stoot je dan af, omdat ik je niets kan verplichten.
En om zo maar mijn pijn wat te verlichten,
ik doe net of het me niets kan schelen dat je niet zal komen.
Maar innerlijk verdrink ik van intens verdriet.
Intens verdriet omdat ik je enorm mis, ik hoop dat ik me vergis,
bij de gedachte dat een ander voor jou belangrijker is.
Terwijl jij weet dat ik me rot voel en hoop op je komst,
zit ik te wachten en mijn hart bonst,
Bonst van boosheid maar ook van verdriet,
omdat ik al weet dat je niet komt en dat jij het niet inziet.
Ik weet dat je leuke dingen voor jezelf moet gaan doen
geen verplichtinggevoel voor jou, maar waar ben ik?
Je bent je er niet van bewust voor jou valt het mee,
het is wel duidelijk dat je makkelijker zonder mij kan
dan dat ik zonder jou kan.
Maar je zegt dan dat ik het zo niet moet zien en ik me daarin vergis.
Waarom hou ik teveel van je om met je te breken,
jij bent zo voorspelbaar, en kent geen vragen.
Als jij zegt; ik weet het nog niet, heb ik al een vermoeden,
ik weet precies hoe laat je dan gaat bellen,
en mij verschillende excuses gaat vertellen.
En dan heel nuchter gaat zeggen; tja zo is het,
het is niet anders, komt wel weer goed.
Al zou ik nu even niet weten hoe het moet.
Telkens denk ik; ik breek ermee dit doe ik mezelf niet aan,
maar dat doet net zo zeer, en besluit ik maar weer verder met je te gaan.
Waarom doet verliefd zijn zo veel pijn,
Ik hou teveel van je maar waarom ?