Ik zie haar zitten in de regen,
beschutting zoekend bij de bomen.
Ze kijkt onzeker en verlegen,
vraagt zich af of hij zal komen
Onrustig schuift ze heen en weer,
kijkt ongeduldig op haar klokje.
De regen slaat haar ogen neer,
maakt natte plekken op haar rokje.
Tranen strelen langs haar wangen,
haar droom verdrinkt in haar verdriet.
Vanochtend nog zo vol verlangen,
meer dan pijn kent ze nu niet...
Zomaar een gedachten, uit de lucht gegrepen
een fantasie bij een moment
waarin je je mee kunt laten slepen
omdat je de waarheid toch niet kent!