Papa...
Je hebt me gekwetst en pijn gedaan,
Waar komt dat van jouw kant toch vandaan?
Je beseft geloof ik niet wat het met mij doet,
Als mijn armen weer eens onder zitten met bloed!
Ik ben ziek, En ik heb jou alles verteld,
Papa alle kinderen zien hun vader toch als held?
Waarom ben jij dat dan niet voor mij.
Jij bent altijd zo vrolijk en blij.
Hoe kun je zo vrolijk en blij zijn,
Als jouw kind bijna elke dag leeft met PIJN.
Borderline heet mijn ziekte, Weet jij eigenlijk wel wat het is?
Ja dat weet je ! En ik heb mij zo erg in jou vergist!!
Waar was je toen ik een paar maanden geleden in het ziekenhuis lag?
Jij bent niet gekomen, Geen telefoontje nix.. Betekent dat dat je mij niet mag?
Je hebt me een paar keer gezien op een verjaardigs-feest.
Waarom gaf je me geen kus of knuffel en gedraag je je als een beest.
Ik lag in het ziekenhuis, ik had wel dood kennen zijn,
Ach blijkbaar doet dat je geen reet, Het doet je vast niet zo`n pijn.
Nog normaal doen de keren dat je me erna zag, En niet vragen hoe het met mij gaat.
Papa kom op zeg... je maakt me ZO kwaad!
Deed het je allemaal echt geen pijn, Liet het je dan echt koud?
Waarom heb je al die jaren dan toch gezegt dat je van me houdt!
Had je naar me graf gekomen, Wat had je gedaan?
Als het toch fout afliep, En ik dood was gegaan!
Ik hoop dat het duidelijk is hoe ik me voel,
En hoop dat je toch een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Ik meen het ik ben kwaad, Zo ga je niet met je kind om,
Papa sorry maar ik vind je gewoon hartstikke dom.
Je schuift alles op mij af, Amanda op oud en nieuw heb je niet gebelt,
maar Papa Ik heb dagenlang gehuilt.
Ik belde niet, Ik heb niet gebelt, Maah jij ook niet,
Schuif dus niet alles op mij af, Ik heb al genoeg verdriet.
Je zegt over dat ziekenhuis van, Ach je bent maar 1 week opgenomen geweest,
Papa wat denk je nou? Het was daar echt geen feest.
Wat kost het nou om je dochter die absoluut niet goed erbij ligt even een telefoontje te geven,
Even bellen van : Schat hoe is het met je, Ach met jou als vader zou ik dat nooit beleven.
En dan 28 mei, Ik werd 19 jaar oud.
Weer geen telefoontje of bezoekje.. Papa dat is fout!
Ik heb de hele dag gewacht op een telefoontje van jou,
En je belde niet.. Ik moest huilen, Weet je dan verdomme niet dat ik van je hou?
Je zegt tegen mij dat ik je te weinig bel,
Maar wanneer bel jij mij, Je weet dat ik leef in een hel.
We hadden inderdaad te weinig contact, Maar dat ligt niet alleen aan mij,
Kijk eens in de spiegel, Want ook jouw fouten horen erbij.
Geef niet alleen mij de schuld, Op jouw verjaardig was ik er wel,
Ik heb jaren moeite gedaan voor jou, En jij reageert alleen maar FEL.
Papa, Ze noemen jou me vader.. Maar ben je dat wel echt geweest?
Want elke keer laat je me alleen.. Zelfs op mijn verjaardigs-feest.
Je hebt mijn hart gebroken, Ik wil een vader bij wie ik me fijn kon voelen,
Gewoon lekker stoeien, Spelletjes doen en kroelen.
Je heb me laten zitten, Keer op keer...
Papa, Jij bent in mijn ogen mijn vader niet meer!
*Papa Ik wil je geen verdriet doen, Dat is het laatste wat ik wil... Je doet me alleen steeds zoveel pijn.. Ik twijfel zo erg of jij mij wel als dochter wil... Dit is gewoon wat ik voel.. Een hoop verdriet, Maar ook kwaadheid... Sorry pap.. Ik hou van je voor altijd !*