Ons Stille Uur
In ons stille uur, is er verlangen.
Een sterk verlangen naar elkaar.
Beide in gemis gevangen;
hoe lang nog? dit voelt zo zwaar.
Dit voelt zwaar, maar er is weten.
Weten dat ’t voorbij zal gaan.
Dan zullen wij het licht vergeten,
wat ons nu zo heeft pijn gedaan.
Dan zullen wij, niet meer op afstand,
maar naast elkaar te slapen gaan.
Dan zal ‘k jouw wang, zo teer strelen,
dra jij je ogen hebt toegedaan.
Dan zal ik ’s ochtends bij ’t ontwaken,
’t licht ontwaren op jouw lief gelaat,
’t zal mij dan in mijn diepste raken,
te weten dat je niet meer gaat.
Auteur: Wil Breuker, juni 2008
Ludy: | Maandag, juni 30, 2008 14:44 |
Mooi hoopvol en vertrouwend. Liefs, Ludy |
|
Lily May Parker: | Maandag, juni 30, 2008 14:36 |
prachtig! Liefs Lily May xxx |
|
Auteur: Wil Breuker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 juni 2008 | ||
Thema's: |