Ik kijk door me raam,
naar de heldere sterrenhemel.
En even voel ik me vrij,
even weg van al het gezemel.
Ik kijk naar de sterren,
en een kleine traan verschijnt.
Hij rolt over me wang,
waarna hij evensnel verdwijnt.
Een traan die mij laat zien,
dat ik nog altijd leef.
Ook al ben ik zo onzeker,
zo erg dat ik ervan beef.
Wat voor pad heb ik gekozen,
en welke fouten heb ik begaan?
Zoveel vragen in mijn hoofd,
en dat alles door een traan..