Vroeger waren mama en jij nog bij elkaar
Vroeger borstelde jij mijn haar
Kort geleden, heb je haar en ons verlaten
En nu lijkt het alsof je mij altijd al hebt gehaten
Ik kan er niks aan doen, dat ik anders ben dan jij en anderen
Ik heb echt mijn best gedaan om te veranderen
En nu houd je van die ander, en van haar kinderen
Ik en me zus lijken je alleen nog maar te verhinderen
Oke ik laat je gaan, naar mijn buurvrouw
Ik zie je auto door te straat rijden mijn huis voorbij gauw,
wetend dat je mij niet met je komst zou verblijden
Daar lijk je wel nu hun vader; voor hen ben je er altijd
Vroeger hield je nog van ons, en was IK je kleine meid
Tranen probeer ik binnen te houden 24 uur per dag lang
Dat je me voor altijd zo in de steek zal laten, daarvoor ben ik bang
En vandaag had ik je even weer bij me, me zus, mama en jij samen op bezoek bij opa gezellig dacht ik.
Maar opeens maakte je met mij ruzie, en gaf me elke keer een boze blik.
Ik weet niet wat ik je ooit heb aangedaan,
wat ik ooit heb misdaan waaraan ik geen vader meer verdien
En nu stel ik mezelf de ergste vraag in mijn leven...
Wil ik jou eigelijk wel ooit weer zien?