's Nachts lig ik te denken,
van wie ik allemaal hou,
van wat ik je kan schenken,
misschien, misschien ook aan jou.
Ik zal je iets beloven,
alleen aan jou,
je kan gewoonweg niet geloven,
hoeveel ik van je hou.
Ik beloofde,
mijn trouw,
maar je geloofde,
dat ik je iets speld op je mouw
Maar nu is het gedaan,
je kan er niet meer tegen,
je stuurde me uit de laan,
met alles wat ik je heb gegeven.
Teleurgesteld liep ik weg,
ik keek nog een laatste keer naar je om,
och jongens wat een pech,
plots een stem: "kom, kom..."