Gevoelens die ik had, die dagen duurden maar voor mij leken het wel eeuwen.
Men probeerde mij van het pad der liefde te stoten.
Zonder succes!
Manipuleren, het lukte niet.
Stimuleren, hoefde niet eens.
De hoop op jou hart was mijn stimulans.
Niemand accepteerde mijn gevoelens.
Maar wanneer bepaalde woorden niet gezegd kunnen worden, helpt schrijven.
En dat was mijn redding! De jouwe ook, trouwens...
Hoop veranderde in verdriet en dan weer in geluk.
Nu hoop ik nog één ding.
Dat jij minstens half zoveel van mij houdt als ik van jou.
En waarlijk, als dat zo is, geloof mij lieverd, dan hou je al veel van me.