Waarom bel en schrijf je niet,
je doet mij zoveel verdriet.
Je bent opeens weggegaan,
zonder het mij te laten weten en je liet geen traan.
Je had beloofd iets van je te laten horen,
maar nu is er tussen ons een wijde wereld geboren.
Een wereld die wij alle twee niet wilde zien of zagen,
en nu kan ik nooit meer iets aan je vragen.
Ik zit hier nu al jaren aan je te denken,
of ik ooit dit gedicht aan jou kan schenken,
maar dat zal denk ik nooit meer gaan,
wat heb ik jou eigenlijk misdaan?
ik dacht helemaal niets,
maar jij doet mij al 24 jaar verdriet.
Ik heb je altijd in me voelen leven,
en zit nog steeds stil te beven.
En over je te dromen,
Wanneer zal je terug komen......
liefs van vlindertje