het leven is verwart soms hard,
soms hebben we het nodig een nieuwe start,
maar die start laat lang op zich wachten,
ben nog steeds verzonken in gedachten,
in mijn hoofd heb ik klachten,
dat voorkomt uit de stress,
maar damn ik grijp niet naar drugs of de fles,
ik leid er liever onder,
schiet me de ruimte in met een sonde,
mijn hele leven is shit niks meer als gedonder,
ik wil hier soms weg,
waar ik ook kijk nergens zie ik een uit weg,
opgesloten tussen gedachten en pijn,
vraag me zelf af zal het altijd zo zijn?
ik hoop het niet ik voel niks als pijn en verdriet,
en niemand om me heen die het ziet,
ze denken allemaal dat ik goed in mijn vel zit,
maar om jou de waarheid te vertellen ik voel me shit,
niet een paar dagen maar al jaren lang,
het maakt me bang wanneer kom ik uit deze donkere gang,
of is het ondenkbare de uitweg?
sommigen krijgen geluk maar ik krijg pech,
voel me gewoon deprie en bar slecht,
maar ik vecht en vecht en vecht,
ik wil lopen in die zonneschijn me fijn voelen,
maar god klere ik blijf denk ik alles verknoeien,
ik wil niet kapot gaan ik wil groeien bloeien,
maar zie mij als een struik en velen willen mij snoeien,
wil het bij geliefden onder woorden brengen,
maar kan de juiste woorden niet vinden,
damn ik weet het niet meer ik voel me gewoon ach laat ook maar tssssshhhh.....