En dan, zit je hier, alleen
Geen mens om je heen.
Het is goed, je mag je laten gaan.
En daar komt de eerste traan.
De woede, de pijn..
Het zal er altijd zijn.
Je mag niet meer..
Het is niet goed..
Maar steeds verder zakt je moed.
Je moet vechten, door blijven gaan.
Hardlopen, en vooral niet stil gaan staan.
Maar dan, plots, sta je stil.
Is dit wel wat ik wil.
Stoppen of doorgaan?
Het is niet goed..
Maar toch, steeds verder zakt je moed.
Je bent bang.
Weer die drang..
Niet meer.
Maar toch, elke keer.
Weer spijt, het ging weer mis..
Je had het beloofd.
En zij, zij hadden het gelooft.
…