Ach en kan het je dan helemaal niets boeien man Dat ik echt niet meer verder kan Met leven in dit huis met jullie hier Zonder mij met een hoop plezier Maar ik weet wel; ik ben voor jullie niets waard Ik voel het steeds weer als er een van jullie naar me staart
Hoe moet ik leven op deze plek
Hier blijven…. ik lijk wel gek
Waarom probeer ik het toch nog een keer Elke dag gaat het weer fout, waarom ook alweer?
En steeds weet ik zelf de reden niet
Waarom dan voel ik dat verdriet Ergens heel ver weg
Maar ergens anders heel dichtbij Ontastbaar voor me op gesloten
In dat diepe gat in mij
Ik wil hier weg, niet dat dat helpt Want er is niets dat echt mijn bloeden stelpt Er zal maar een echte manier zijn
Om mij te verlossen van deze bloedende pijn
En dat is wachten totdat ik leeg bloed Maar ik leef maar door, want dat moet
Ach, laat me weg gaan Steeds doen ze me weer iets anders aan En dan vragen naar hoe ik me voel Alsof iemand begrijpt wat ik bedoel
Omdat ik niet zeggen kan wat er is Doe ik maar alsof ik het uit m’n geheugen wis