Kon ik maar opnieuw beginnen
of wil ik dat toch niet?
Zal ik dan weer zoveel pijn moeten doorstaan
en opnieuw leren leven met verdriet?
Dat zou ik echt niet aankunnen,
ik heb al genoeg moeten knokken in m'n leven.
Waar haal ik nu nog de kracht vandaan..
naar hoop en geluk wil ik al niet eens meer streven.
Ik ben nog zo jong, net volwassen, 20 jaar
en angst was alles wat ik voelde in de bloei van m'n leven.
Angst om mijzelf te verliezen, het niet aan kunnen
dat ik door alles mijn leven uit handen zou geven..
Dit alles omdat "het virus" mijn leven leid
mijn hoop en dromen betekenen niets meer voor mij
Alles vervlogen alsof het niets was
maar herrineringen blijven me altijd bij.