beter goed gestolen dan slecht bedacht.
dus eindig ik met een traan,hij rolt van mijn wang en dooft de kaars.
de kaars die het vet verzorgde voor de stempel op mijn doodsbrief.
waarmee onderteken je die als jij jezelf niet meer kent.
behalve toen, in de armen van de persoon die je bedroog.
die ene waarvan je dacht dat ze je leven zou veranderen.
en dat deed, maar ook een nog een pijnlijke tweede keer.
hoe kan ik me normaal gedragen als ik er geen kracht meer heb. kracht die ik kennenlijk nodig heb voor de dag waneer ik me anders moet voordoen voor andere.
terwijl ik al geen energy meer hebt om mezelf te beschermen tegen de dromen in die nacht.