met een glimlach zag ik je altijd voor me staan,
met een glimlach zei ik altijd dat je het mooiste meisje bent die er kan bestaan.
meer dan een half jaar geleden is het gebeurt,
meer dan een half jaar zie ik je niet meer in de buurt.
meer dan een half jaar geleden zag ik je glimlach voor het laatst,
ik vraag me nog steeds af: Waarom had je zoveel haast.
zaterdag wou je je verjaardag gezellig met je vrienden vieren,
met de trein naar de disco, gezellig met z'n tienen.
de trein zelf heeft een einde aangemaakt, het einde was niet fijn.
het einde was niet zoals ik van die dag had verwacht, het einde deed alleen maar pijn.
ik kon niet eens afscheid van je nemen, eigenlijk kon dat niemand,
je was ineens van het leven verdwenen, je was ineens in een andere land.
soms zie ik je nog voor me staan, ik word wakker en denk: oh ik lag te dromen,
dan slaap ik weer en wacht maar die droom wil helaas niet weer komen
er is nog een plek waar ik je kan zien en daar ga ik altijd heen,
een plek waar het altijd stil is, een plek waar niemand leeft.
daar blijf ik naar je foto staren, daar zie ik je mooie glimlach weer,
daar voel ik dat je er nog bent en soms voel ik veel meer.
daar vertel ik jou dingen, dingen die niemand anders weet,
daar bedank ik jou voor alles wat je voor me deed.
alle mooie herinneringen met jou zitten nog steeds in mijn hoofd,
daar zullen ze voor altijd blijven, voor altijd tot mijn dood…
rust zacht lieve schat. ik zal je nooit vergeten
je collega