Bewust was de keuze gemaakt
ik slikte alles in
één voor één naar binnen
want niks had meer zin
Zo kapotgemaakt
Zoveel verdriet
ik zag geen uitweg
ik wist het gewoon niet
Ik hoor de ambulance sirene
zie mezelf nog staan
Huilend voor de spiegel
ik wilde niet meer verdergaan
Tranen over m'n wangen
Leunend op de wasbak
Proberend te blijven staan
maar ik voelde me zo zwak
En jij lieverd, je schreeuwde
je was zo boos
Alles schopte je kapot
je was zo radeloos
112 werd er geroepen
en ik werd bang
maar de armen om mij heen
hielden me in bedwang
Ik moest kiezen
wel of niet de pillen eruit door over te geven
eigenlijk moest ik gewoon kiezen
tussen dood of leven
Ik word overeind gehouden
en op de brancard getild
ik zie mijn vrienden huilen
m'n mond trilt
De zuster in de ambulance
vroeg me, 'wilde je niet meer?''
maar ik was toch zo'n mooi meisje?
en juist dát deed zeer
Piepende monitors
pijnlijke spelden
Draaiende beelden
en gevoelens die me zo kwelden
Dankjewel lieverd dat je m'n hand vasthield
dat je in het ziekenhuis bij me bleef
Want jij bent wel de reden
dat ik nu nog leef
Het spijt mij schat
dat ik me heb vergist
dat als ik er niet meer ben
je mij echt wel mist
Ik kon het me niet voorstellen
wat stel ik nou voor?
zonder mij, dacht ik
gaat jou leven heus wel door
Dankjewel voor je onvoorwaardelijke liefde
jou begrip voor mijn innerlijke pijn
Dankjewel voor alles wat je me geeft
dankjewel dat je er altijd voor mij wil zijn
Zo kapotgemaakt
Zoveel verdriet
Sorry lieverd, ik zag geen uitweg
ik wist het gewoon even niet