Zwijnen voor de parels…
(inspiratieloos in de stilte)
is dit het wel allemaal waard,
lederen laarzen en een cowboyhoed
duizenden paardenkrachten
wie denkt dat één richting per definitie
altijd de verkeerde kant opgaat
moet duidelijk zijn mening herzien
ik dicht mijn ogen en woorden vergeten
dat ze op mijn scherm moeten komen
mijn vingers staan stil en op wacht
alsof ik er in het ijle om moet grabbelen
tot er vanuit één ooghoek niets gebeurt
ik vervloek de dag (en de nacht)
maar staar me dan blind op mijn verjaardag
en de dood van mijn eerste ik (hij die nooit geweest is)
bedankt mijn vader voor de zinloosheid
en hang mezelf dan maar op aan de hoogste bieder
die de boom met linten en Vlaamse leeuwen
bekleed heeft
een leven in naam van het nutteloze
met gloeiende ogen en een onnavolgbare dorst
(om dan te verblijven)
tussen gisteren en de drang om alles te vergeten…
esteban 02/04/2008