Een leven, in een moederschoot
niemand die het nog ziet,
alleen een moeder voelt zich blij
ze lacht eens, en geniet.
Als baby, hulpbehoevend nog
steekt het elke dag wat op
het krijgt zijn eerste tandjes
en wat haartjes op zijn kop.
Via peuter- kleuter en tienertijd
gaat het op weg naar volwassenheid.
En heeft men het hoogste doel bereikt
is het net als met een brug
dan gaat men via de overgang
dezelfde weg weer terug.
Als bejaarde, hulpbehoevend al
geef je elke dag wat op
je verliest weer een van je tanden
en wat haren op je kop.
De dood, in een houten kist
niemand die het ziet,
alleen een kind voelt bij dit verlies
dan een groot verdriet.