Ik heb ouders
Ik heb vrienden
Ik heb veel mensen om me heen
Maar toch voel ik me af en toe
Echt helemaal alleen…
Het voelt of niemand me begrijpt,
Met wat ik denk of doe
Daar word ik zo verdrietig van,
Zó ontzettend moe…
Dan kruip ik stil weg
In een hoekje
Waar niemand me nog ziet
En denk ik na over het hoe en waarom
En over mijn verdriet…
En o, ik kom er maar niet uit
Waarom nou dat gevoel?
Ik kijk maar een beetje voor me uit
Heeft het soms een doel?