Als de winter smelt…
ik zie de dode moeders
bovenop de angst voor eerder
één jaar altijd eenzaam
meisjes in een show die
nooit grappig waren
een moment om uit te rusten,
binnenkort is alles over
mijn gedachten stonden op
een bladzijde
alleen gelaten, als in
een ver verleden staren
we leefden snel
met enkel de herinnering
als spijtbetuiging
ze vielen voor het donker,
deze avond als alle anderen
zwart zwart en nog veel meer,
leven zonder hoop
moordenaars en dieven,
plunderende verkrachters.
kinderlijken die
in nachtmerries veranderen
nu breek ik spiegels,
verberg het kijken
zal als zondaar mijn
lot tegemoet komen
slechts nog één verlangen,
een bescherming tegen dromen…
esteban 23/03/2008