“Klop klop?”
Ik doe mijn deur niet meer open,
en ze is met de klink vast.
Er werd te vaak doorgelopen,
en nu zijn de scharnieren overbelast.
Niemand veegde ooit de voeten voor binnen te gaan.
Ik kon altijd kuisen na vertrek.
Daarom is het er nu mee gedaan.
Want ik ben het beu, de scherven, en de drek.
Daarom blijft mijn deur op slot.
Misschien voor altijd, want de sleutel is weg.
En als ik hierdoor jouw stralende lach moet missen…
Tsja…
Pech!
20-03-08